+0 به یه ن
چند سال پیش دوست و همكار تركیه ای ام را به پژوهشگاهمان دعوت كرده بودم.
با هم پروژه ای را انجام می دادیم. سر ناهار این دوستمان یكهو برگشت و گفت:
"حتما شما در ایران مهندسی نفت خیلی پیشرفته ای دارید و حسابی برای پژوهش
در این رشته سرمایه گذاری می شه و لابد بهترین دانشجو هاتون هم تمایل دارند
بروند به سراغ این رشته."
راستش نمی دانستم چه طور جوابش را بدهم.
حرفی كه می زد خیلی منطقی می نمود.اما با این كه من از بچگی در فضای
دانشگاهی ایران بوده ام نشنیده بودم كه به این صورت به موضوع نگریسته شود!
الكی گفتم "همین طوره" كه كم نیاورده باشم و بعدش هم حرف را سریع عوض كردم
چون ترسیدم بپرسه كدام دانشگاه بهترین دانشكده مهندسی نفت را داره یا چیزی
شبیه این كه من جوابش را نمی دانم!
ما در ایران به این موضوعات
زیاد فكر نمی كنیم. در صورتی كه برای این دوستان تركیه ای مان خیلی طبیعی
به نظر می رسه كه به اون موضوع فكر بكنند كه هر منطقه با توجه به استعدادها
و قابلیت های خاص خودش دانشگاهی باید داشته باشه كه با هویت آن متناسب
باشه.
این خاطره را به عنوان مقدمه ای عنوان كردم كه به این موضوع
فكر كنیم. بیایید درباره آن بحث كنیم. فكر كنیم و ببینیم كه دانشگاه های
شهر های مختلف روی چه چیزی باید سرمایه گذاری كنند.
این فكر و این
بحث چه نفعی داره؟ در كوتاه مدت این نفع را داره كه ما بحث و همفكری را
تمرین می كنیم. در دراز مدت سمت و سوی تصمیم سازی ها را همین فكر جمعی می
سازه. ببینید! محاله در سوئد "بوكو حرام" سبز بشه. "بوكو حرام" مال
كشورهایی مثل نیجریه هست. چرا؟! یك نگاهی به این سایت بیاندازید تا ببینید
چرا:
http://www.studieforbunden.se/in-english/
منظورم این
هست كه سوئدی ها الان یكی دو قرن هست كه به طور منظم جمع شده اند و با
مطالعه و ..... سطح فكرشان را بالا برده اند. این گونه بحث ها و همفكری ها
می تواند ما را در مقابل نگرش "بوكو حرامی" ایمن بكند.
سئوال ام را
تكرار می كنم. به نظر شما دانشگاه های مختلف شهرهای ما روی چه موضوعاتی
باید تمركز كنند. قبلا گفتم نهاد دانشگاه از عناصر قوی هویت ساز هست. این
را هم به شدت تاكید كردم هویت سازی را به هیچ وجه نباید به معنای یكدست
سازی قومی در نظر گرفت. چنین یكدست سازی منجر به انحطاط می شود. بیایید بحث
كنیم كه چه نوع هویت سازی ای می تواند مفید و سازنده باشد.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل