+0 به یه ن
گویا در شهرها و مناطقی كه دو قوم در كنار هم زندگی می كنند انتخابات شورای شهر و روستا رنگ و بوی دیگری دارد. رنگ و بویی كه شاید برای من كه در تبریز بزرگ شده ام و در تهران زندگی می كنم خیلی قابل درك و فهم نباشد. اما می خواهم نظر و برداشت خود را بگویم تا چه قبول افتد و چه در نظر آید. این را هم می دانم و قبول دارم كه شاید مسئله ابعاد دیگری دارد كه برای من كه از دور نظار ه می كنم ناشناخته باقی مانده باشد. به هر حال نظرم این است و من حق دارم در وبلاگم نظرم را بگویم ولو این كه نظرم خام و ناپخته باشد. اگر شما در این زمینه با من موافق نیستید لطفا رشته ی دوستی مان را نگسلید. دو نفر می توانند با هم دوست باشند و دوست بمانند ولو این كه با هم در مواردی اختلاف نظر دارند. همان طوری كه گفتم مطمئنا مسئله ابعادی دارد كه من درك نمی كنم و شاید نظر شما كاملتر و پخته تر باشد اما اگر این اظهار نظر من با این مقدمه شما را خشمگین سازد باید بگویم هرچند شاید نظر شما هم اكنون پخته باشد ولی این عصبانیت شما نشان می دهد كه می توانید راه به خطا بروید چرا كه راه را بر شنیدن نظر مخالف می بندید.
ببینید! خط مشی مینجق روشن است: احترام به همه اقوام و مذهب اقلیت های مذهبی. وبلاگ من از ابتدا خواننده ی ترك داشته خواننده ی فارس داشته خواننده كرد و لر وارمنی و زرتشتی و یهودی وگیلكی و مازنی هم داشته. متاسفانه خواننده ی عرب و بلوچ نداشته. یا اگر داشته از جانب آنها كامنتی دریافت نكرده. همه ی این خواننده ها هم وبلاگ مینجق را از آن خود می دانند. با این همه همان گونه كه می دانید وبلاگ من دغدغه ی هویتی داشته و خواهد داشت. هر چند زبان آن فارسی است به زبان تركی و فرهنگ مردم آذربایجان و دغدغه ها و مسایل آن به وفور می پردازد و خواهد پرداخت.
اما من معتقدم كه هویت كه برای خودمان تعریف می كنیم نباید سلبی باشد. نباید هویت خود را در ضدیت با كس یا گروهی دیگر تعریف كنیم. اگر روزی چنین كنیم راه به خطا رفته ایم. وقتی من از فرهنگ ترك های ایران صحبت می كنم امیدوارم بتوانم بگویم: زبان ما این ویژگی ها را دارد. فلان فستیوال موسیقی ورقص سنتی و بهمان فستیوال لباس های سنتی داریم. موزه های شهرمان چنین چیزهایی دارد. در دانشگاه های شهرهایمان فلان و بهمان رشته های پژوهشی را داریم. معماری مان این ویژگی ها را دارد. فلان تعداد رمان نویس وفیلمسازدر سطح جهانی داریم كه فلان جایزه ها را برده اند. بهمان تعداد هم رمان نویس و فیلمساز هم داریم كه شهرت جهانی ندارند اما برای مردم فیلم می سازند و داستان می نویسند. این تعداد كنسرت سالانه در شهرهایمان برگزار می شود كه بهمان درصدش موسیقی سنتی است بهمان در صدش كلاسیك و فلان درصدش موسیقی پاپ. و....... بالاخره دوست دارم بگویم در دانشگاه های شهرهایمان این تعداد مقاله در سال در رشته ی پژوهشی خودم نوشته می شود و فلان تعداد همایش داخلی و بین المللی در این زمینه در این شهرها برگزار می شود. دوست دارم به این صورت هویت مان را تعریف كنیم. اصلا دوست ندارم هویت خود را در منع یا ضدیت با گروه یا قوم دیگر تعریف نماییم.
حالا برگردیم به سراغ همان بحث شورای شهر. در شهر هایی كه دوقومیتی هستند هر قوم سعی می كنند همزبانان خود را راهی شورا نمایند. همان طوری كه قبلا گفتم نامگذاری ها در سطح شهر و روستا از وظایف و اختیارات شوراهاست. طبیعی است كه در شهر های دوقومیتی كه هر قوم دوست دارند شهرشان هویت مورد نظر خود را داشته باشد حساس باشند كه همزبانان خود را به شورا بفرستند.بسیار خوب! اما امیدوارم در فضای مجازی و یا فضای حقیقی ادبیات تحریك آمیز علیه قوم دیگر به كار نرود. می دانید كه این خلاف مقررات فضای مجازی است. اتفاقا به نظر من قانون خوبی هم هست. امیدوارم كه در این فضاها نیز هویت را سلبی تعریف نكنند. در ضدیت با طرف مقابل تعریف نكنند. برای آبادانی شهر و رفع مشكلات همه ی شهروندان آن از هر قوم و زبان بكوشند. آسایش و آرامش و توسعه پایدار هم در گرو آن است.
یادمان باشد كه دموكراسی خوب دیكتاتوری اكثریت بر اقلیت نیست بلكه مكانیزمی كه حقوق اقلیت ها هم به رسمیت شناخته شود.
امیدوارم یكی از عناصر هویتی ما كه با افتخار از آن یاد می كنیم همین باشد: ما مردمی هستیم كه اگر در شهرمان اقلیتی باشد در آرامش و احترام و امنیت زندگی می كنند. (انصافا تبریز همین گونه بوده.)
به علت حساسیت موضوع لطفا در جمله بندی كامنت ها دقت بفرمایید. از انتشار باخیشی كه حاوی مطلب تند نسبت به قومی باشد معذورم. كامنت هایی كه در آن ادب رعایت نشده باشد نیز منتشر نخواهد شد.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل