+0 به یه ن
حتما این قصه ی قدیمی را شنیده اید. دو زن كه بر سر طفلی با هم نزاع داشتند به نزد قاضی می روند تا داوری كند و بگوید مادر واقعی كودك، كدامین زن است. قاضی شمشیر خود را از نیام می كشد و می گوید: كودك را از وسط به دو نیم كنم تاهر كدام نصف آن را بردارید. مادر واقعی اشك ریزان می گوید:" من دروغ گفتم! مادر اصلی آن یكی زن است. من مادر این طفل نیستم. مبادا بر او شمشیر كشی." قاضی حكم را صادر می كند: مادر واقعی زنی است كه از هراس آن كه به كودك آسیبی رسد از حق خود می گذرد وحتی حاضر می شود مادر بودن خود را انكار كند. بر غرور خود پا گذارد و به خود تهمت دروغ گویی زند." مادرو كودك به هم می رسند.
حالا چرا این قصه قدیمی را كه به روایات های گوناگون شنیده ایم دوباره تكرار می كنم؟! ما در دنیایی داریم زندگی می كنیم كه مدعیان بسیاری برای مادری ما پیدا شده اند، در لباس ها ی گوناگون و با نماد های رنگارنگ. طبیعی است بخواهیم بدانیم بالاخره كدام یك راست می گویند. شاید بگویید تاریخ بخوانید تا بدانید كدام راست می گوید. ولی كدام تاریخ؟! در مورد هر واقعه ی تاریخی چندین روایت است. هر چه قدر واقعه دراماتیك تر باشد و افراد زیادی در آن جان و مال خود را ازدست داده باشند روایت ها پرتعداد تر-واغلب اغراق آمیز تر - خواهند بود! بیشتر ما كه آن قدر وقت نداریم مدام روایت تاریخی پس از روایت تاریخی بخوانیم و دنبال شواهد دیگر هم بگردیم تا دریابیم بالاخره حق با كدام است. به نظرم باید به روش همان قاضی مراجعه كنیم.
مادر های واقعی آنهایی هستند كه نمی خواهند به ما آسیبی برسد و لو این كه این به آن معنا باشد كه ما را از خود برانند. مادر واقعی را با شیرینی و شكلاتی كه می دهد و یا قربان صدقه ای كه می رود ویا هندوانه ای كه زیر بغل آدم می دهد، نمی توان شناخت. فرق مادر واقعی با دیگران در دلسوزی بی چشمداشت واز خود گذشتگی اوست تا جایی كه برای حفظ و كامیابی ما حاضر شود، حتی از حق مادری خود نیز بگذرد.
خیلی سخت است كه آدم دل به یكی ببندد و او را مادر خود بداند و یك وقت چشم باز كند و ببیند او مادر نبوده بلكه حرف های محبت آمیز زده تا سوء استفاده كندو از آدم در جنگ و كینه های دیرینه ی خود به عنوان سپر بلا استفاده كند . مادر فداكار برای آینده فرزندش كینه ها و ظلم های دیرین را فراموش می كند تا فرزندش در محیطی باصفا، فكرش را بدهد به درس و مشق و مهارت زندگی آموختن و شادی كردن! نه كینه ورزیدن! وقتی مصلحت فرزند در میان است مادر واقعی باید خواست ها و كینه های خود را كنار بگذارد و تنها به فرزندش بیاندیشد. این چه مادری است كه بخواهد فرزندش را وارد دعوایی كند كه به او مربوط نیست و روحش هم از آن خبر نداشته؟!
دوشنبه ۲۸ فوریهٔ ۲۰۱۱
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل