+0 به یه ن
پدر سنتی ایرانی، «زر» هم داره «زور» هم داره. اما خدا اون روز نیاره که دختری یا پسری یتیم بشه و هزار تا غریبه پیداشون بشه که حس پدری نسبت به این یتیم داشته باشند. از غریبه که «زر» انتظار نمی ره! می مونه «زور» ! این غریبه به یتیم «زور» می گه و تازه منت هم می ذاره که دارم برات پدری می کنم!!!!
هر کسی گفته که بچه «با ازدست دادن پدر یتیم نمی شه و فقط با ازدست دادن مادر یتیم می شه»، حرف مفت زده! نه تنها بچه بلکه آدم بزرگسال هم با از دست دادن پدر یتیم می شه! اگر مادر خیلی دلسوز و فداکاری داشته باشه، فقدان پدر تا حدودی جبران می شه. اما اگر مادر معمولی داشته باشه یتیم می مونه. اگر فقیر باشند که دیگه هیچ چی. از اون بدتر وقتی است که پدر فوت کنه و مادر هم خودشیفته باشه. این یتیم از یتیم فقیر هم بینوا تره. کسی هم نه تنها کمکی نمی کنه بلکه هرکسی رد می شه (به خصوص هر مردی که رد می شه) یک سنگ هم طرف فرزند یتیم گرفتار مادر خودشیفته پرت می کنه! چرا؟! چون خود آن مادر خودشیفته بقیه (به خصوص سایر مردان) را تحریک می کنه که سنگی بر سر فرزند یتیمش بزنند. خودش را بهترین مادر دنیا جلوه می ده و فرزند یتیم بینوایش را جرثومه همه بدی ها و ناسازگاری ها که باید به او سنگ زد. زنها کمتر آلت دست مادران خودشیفته می شوند اما مردان بسیاری هستند که با سنگ زدن به یتیم بینوا می خواهند در دل مادربیوه اش جا کنند!
قهرمان من خانم های خانواده گسترده (مادربزرگ، خاله، عمه، زندایی زن عمو و....) هستند که دست نوازشی برسر یتیم گرفتار مادر خودشیفته می کشند. فکر نکنید کار آسانی است. شعوری می خواهد که پشت پرده فیلم های مادر خودشیفته را ببینند. شجاعتی می خواهد که دور از چشم مادر خودشیفته محبتی به آن یتیم بینوا کنند. )درصد مادرانی که به دلایل نابسامانی های روانی از مهر مادری تهی هستند و با درجات مختلف به فرزند خود زجر می دهند کم نیست. بسته به نوع جوامع بین ده تا بیست درصد مادران را تشکیل می دهد.)
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل