+0 به یه ن
احساس دوگانه و متضاد نسبت به نوکیسه ها موضوعی است که در بیشتر جاهای دنیا حل نشده باقی مانده است. در اروپا -به خصوص در انگلیس- که فرهنگ طبقاتی دیرپا دارد این موضوع بسیار پررنگ هست. حتی در آمریکا هم که تاریخ چندان دور و درازی ندارد از همان صد سال پیش هم حرف و حدیث های «پول قدیمی، پول نو» بین طبقه پولدار رواج داشت. حدس می زنم در شرق دور ، به خصوص در کشورهایی مثل تایوان و سنگاپور که در انقلاب چین پولدارها ی چینی، به آنها مهاجرت کردند این مسئله نوکیسگی و حواشی آن پررنگ تر باشد.
حس انزجار از کسانی که تا دیروز فقیر بودند اما الان «افه» می ذارند حسی نیست که با چند پست در فضای مجازی از بین برود. من هم قصد ندارم چنین نصیحت بیهوده ای بکنم.
اما در کار بیزنس، باید سود و زیان را سنجید. من شاید خوشم نیاید که دوست صمیمی خودم را از بین نوکیسگان انتخاب کنم اما اگر ملکی داشته باشم که بخواهم اجاره بدهم برایم مهم نخواهد بود که مستاجر نوکیسه باشد (یا حتی پیشکار یک نوکیسه باشد) یا پولدار قدیمی و «اصیل». مهم این خواهد بود که به موقع اجاره اش را بدهد، ملک را تخریب نکند، کاری نکند که همسایگان شاکی شوند، کار خلاف در ملک نکند و مرا به لحاظ قانونی به دردسر نیاندازد. اینها معیارم خواهد بود نه آن که آیا بابابزرگ بابا بزرگش پولدار بوده یا خیر.
در مناسبات بین کشورها هم بیشتر باید به این اندیشید که با کی می شه قراردادی بست که بیشتر به نفع کشور باشد.
این که از دیدن توسعه و پیشرفت امارات و امثال آن، قلقلکمان بشه یک جورهایی طبیعی است. اما این نوع قلقلک ها نباید مانع از همکاری های سازنده با اونها بشه. به هر حال پول دارند و زیر ساخت های زیادی را فراهم آورده اند. مدیریت شان درجه یک بوده که توانسته اند چنین کنند. ما هم چیزی که داریم مغز است و جوانان مبتکر و خوش ذوق و خوشفکر. در همکاری اگر باز شود چه ها که می تواند حاصل شود! از برکت استعداد های ایرانی و مدیریت و سرمایه گذاری اماراتی منطقه خلیج فارس به تندی می تواند جای پاریس و لندن و میلان را در دنیای دیزاین و مد و.... بگیرد. در مرحله بعدی می تواند از قطب های علمی دنیا گردد. این دانشگاه نیویورک ابوظبی (شعبه دانشگاه نیویورک در ابوظبی) تا همین الانش – در همین مدت کوتاه از تاسیسش -- چه کرده! و چه ها خواهد کرد. به خصوص اگر همکاری با ایرانیان، روانتر گردد.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل