مینجیق

شنیدم که در برخی دانشگاه ها این روزها کلاس های درس تشکیل نمی شوند. یعنی دانشجوها رغبت نمی کنند سر کلاس بروند. این کار را نکنید. یادتان هست که پارسال چی درمورد کلاس ها  می گفتم؟! می گفتم که  اگر چند ماه کلاس ها تشکیل نشود می توان بعدا با صرف انرژی مضاعف جبران کرد. الان دیگه وقت جبران هست. الان وقت تلاش مضاعف علمی و تحصیلی است. الان زمان ادامه تعطیلی کلاس ها نیست. اتفاقا الان وقت آن هست که چنان خود را با کلاس ها و علم آموزی مشغول کنید که غم واندوه و ناامیدی شما را از پا نیاندازد.

خطاب به دانشجویان:

کلاس ها را تعطیل نکنید. به کلاس ها باز گردید. با قدرت تمام. با انرژی تمام. این رسالت را برای خودتان قایل شوید که چنان با انرژی درس بخوانید که انرژی شما به بقیه هم منتقل شود و افسردگی ها  به کنار روند.

با تعطیلی کلاس ها خود را عقب می اندازید و میدان را بیش از پیش به کسان و آن طیف فکری می دهید که عامل این افسردگی ها هستند. دست کم این میدان (عرصه علم و تحصیل) را وا ندهید. این طوری دو سره می بازید.  اگر نمرات شما پایین باشد امکان مهاجرت هم نخواهید داشت. اگر درس ها را امروز یاد نگیرید فردا که بهار آید (دیر یا زود بهار خواهد آمد. ظاهرا آمدن بهار به تعویق افتاده. اما بهار آمدنی هست!) چه کسی قرار هست ویرانی ها را آباد کند؟! برای آباد کردن ویرانی ها علم لازم هست. فارغ التحصیلانی باسواد لازم هست.

 به تعطیلی کشاندن کلاس ها در آبان ۱۴۰۲ مصداق خودزنی است. نفعی برای جنبش زن-زندگی-آزادی ندارد.  فقط باعث عقب ماندن دانشجوها و سپس افزایش افسردگی آنها و اضمحلال تدریجی می شود. این کار را با خود نکنید. وقتی پای در راه رنسانس گذاشته ایم معنی ندارد کاری کنیم که علم در این مملکت بیش از پیش آسیب ببیند.