+0 به یه ن
دیروز در دانشگاه علم و صنعت دانشجویان در اعتراض به عملکرد حراست دانشگاه تجمع کرده بودند. حتی ایسنا هم تجمع را پوشش خبری داده.
زمان ما هم دانشجوها هر از گاهی تجمع می کردند. من از همه اونها دوری می کردم چون که به نظرم خیلی دانشجویی هم نبودند! حرف دل خود دانشجوها نبود. دانشجوهای آن زمان همان نسلی بودند که با این عذاب وجدان بزرگ شده بودند که چرا پدرشان مهربانتر از پدر دخترک کبریت فروش بوده!. باور کنید حتی ماها که از دست که پدر خود کتک نخورده بودیم دایم احساس گناه می کردیم که حتما چیزی در ما کم هست. جو حاکم جامعه این چنین بود! اصلا برای خودمان حقی قایل نبودیم که برای احقاق آن حق اعتراض نماییم.
اون اعتراضات دانشجویی در دهه هفتاد در جهت خواست های خود دانشجوها نبود. از دانشجویان برای دعواهای بین جناح های سیاسی سواستفاده می شد. گاهی هم اعتراضات اصلا سیاسی نبود. استادان پیشکسوت می افتادند به جان هم و مریدان و نوچه هایشان هم علیه هم لشکرکشی می کردند. یک عده هم که ارادتی به هیچ کدام از این پیشکسوتان نداشتند می ترسیدند اگر به نفع استاد خود موضع نگیرند بعدها مورد غضب آنها قرار گیرند.
نسل جدید دانشجویان طور دیگری بزرگ شده اند. درنتیجه اعتراضات دانشجویی امروز با دهه هفتاد فرق دارد. ببینیم اینها به کجا خواهد رسید.
اشتراک و ارسال مطلب به:
فیس بوک
تویتر
گوگل